S’nöchscht Joor gömmer nömm!

Das het er emmer gseit, wemmer vom Joormärt hei gange send, a dr Möli verbii, der Soore no, het vor sech äne d’chäderet wie ne Börschtebender –

Eifach e Souerei, was die biete, scho de Veemärt am Morge. Nüüt as haubläbigi Söi, wo d muesch metzge, Notschlachtig, verworschte, feschtstampfe as Böchsefleisch för d’Armee oder för ne Uuschoss-Servila. Ned emou schöni Ross ofem Märt, auti Ackermääre, wo henke, uusrangschiert. Die sötte sech schäme, söttigi Göul go zeige. Ond vo de Chüe redi gar ned. Die wettsch ämu ned mäuche, die send zäämäuchig, das gseet eine wie du vo wiitem. Do gheisch vom Mäuchstüeli, bevor d richtig abghocket besch, gheisch s’Mäuchterli of e Mescht ond chaufsch bem Coop e Liter Paschtmöuch. S’macht kei Freud me, sone Märt. Au ned de Waaremärt. Zockerwatte, die goot no, esch aber nüüt för me, solangi no Zään ha, ond Mässmöcke semmer z’hert, ond chläbe tüend si au. Aber öppe es rächts Hömli oder es paar Socke, glesmeti, das fendsch nömm. Nüüt säuber gmacht, ned emou Gonfi. Aues us China, samt em Virus, dä esch imbegreffe, chrüücht der d’Nase uf ond de e d’Longe, ond nachär hänke si di a d’Schlüüch, du schnappsch nach Loft wie eine, wo versuuft. Besch aber tobelisecherintubiert, ond wenn de abchratzisch, wüele d’Vire wiiter, no em Grab. Do hänksch di besser grad säuber uf, wie de Schueni Fritz, wo a d’Fööre esch, no einisch es Land gluegt het.

E mim Auter sötti nömm a Märt. Was me gseet, esch zum tuubetänzig wärde. Ned emou öppis rächts z’frässe gets. Worscht ond Brot, wo eifach derzue ghört am Märt, chasch vergässe. S’Brötli haubtroch, wo zwösche de Zään chnerscht wie Schliifpapier, do gheit dr di letscht Blombe use oder s’ganze Beess; ond de Chefer esch au no usgränkt ond lampet abe. Esch ämu guet, esch s’Berti ned met cho, die wär versteckt a däm Brötli. Zor Brotworscht sägi gar nüüt, ha jetzt no e Fettchlergge am Ermu, so esch es abegloffe. Öberhoupt die Worscht het uusgsee wie ne Liichefenger, bleich ond chromm met schwarze Autersfläcke. Söttigi hani säuber. Ond gschmöckt het die Worscht wie Sagmäu. Aber das esch kes Wonder, wemme dänkt, was die e di Wörscht inetüend, verhacketi Därm ond Renderouge. S’Hanni usem Üsubode het einisch sogar en Chesu enere Worscht gha, wie ne Gauestei, wo abgange esch.

S’Beschte esch no de Sänf gsii, auch wemme dä het müesse äxtra zaale. Aber me muess sowiso aues äxtra zaale hötzotags, sogar de Bächer för nes Bier, wo sowiso osländisch esch, Heineken oder Badweiser. Ond mer hätte Chopfab oder Chropfuf, das wäri iiheimisch. Outentisch. Aber wemmer äntlech s’Bier het, chames ned e aller Rue suufe, ständig chonnt eine met emene Beik oder emene Trotti, frääst dr s’Bier us der Hand ond rammt dr Bedale e Onterschänku. S’macht kei Fröid me, so ne Märt –

E Momänt bliibt er stoo, of em Heiwäg der Soore no, seit gar nüüt mee, luegt emene Ascht no, wo ofem Wasser triibt.

Me wörd am beschte de ganz Märt bachab schecke, alles triibe loo, bachab, Ackermääre ond Mässmöcke ond Liichefenger met Sänf, d'Soore ab, e d’Aare ond e Rii ond mer hendedrii.