Chürzli han i uf dr Stroos de Hans troffe, de Hans Studer. Er esch frühner Filialleiter bi de Buechhandlig «Schmocker» gsi. Item, de het mehr verzellt, er sig anere Veranstaltig über de Paul Haller gsi. De heigi vor hundert Johr Sälbschtmord gmacht und do dra heig me welle erinnere, reschpektive a sis Wärch. De sig nämlig Dichter gsi und heig in Mundart gschribe, es Theaterstück und es Epos, wo «s Juramareili» heissi. A dere Veranschtaltig heigs gheisse, das Wärch vo dem Paul Haller ghöri zum Beschte, wo i de Schwyz gschribe worde sig.
– Aber meinsch, de kennt öpper? het er gmacht. Das esch doch gopel scho verruckt. Do heig me im Aargau e grosse Dichter und keine kennt en.
Er heig nämlig echli desume gfrogt, aber sogar de Werni, wo Dütsch a dr Bez gäh het, kenni de Paul Haller ned würkli. Er het gfrogt, öb de ned au no «d Alpe» gschribe heig?
I ha de gseit, Hans, es tuet mer leid, aber i kenne de au ned, und i liise doch öppene mol e Kriminalroman. Aber vo eim, wo Sälbschtmord gmacht het, heig i no nüt ghört.
Also für ihn sigs läse vo dene Gedicht und dem Juramareili es bsunders Erläbnis worde, won er gopel gar ned erwartet heig. Jetzt müesi emol lose, er heig sich die Ziile us emene Gedicht uswändig gmerkt:
«Z oberscht uf dr Wasserflueh
Stoht es Chrüppeltandli.
Z underscht uf der Bänkerstross
Lauft es Aschper Mandli!»
– Weisch, het er gmacht, i be scho als Chind mit em Vatter uf de Wasserflue obe gsi. Einisch simmer sogar Chemi uf, so het mer de Schteilwand vo de Flue gseit. E gfööhrlechi Sach. D Stei händ ned guet, de Chalch esch brüchig, und i ha chaibemässig müesse uufpasse, dass i ned s Loch abgheit be. Item, aber jetzt muesch lose, erscht woni die Ziile vom Paul Haller sim Gedicht gläse ha, esch mer gsi, i gsäch de Jura mit sini Flüeh s erscht Mol völlig neu, inere Schönheit, woni dem Aargau gar nie gäh hät. Und dodefür hani vierzigi wärde müesse. Das esch doch verruckt. Aber weisch, was no verrückter esch. Z Nacht, won i a dem Värs umestudiert ha, esch mer igfalle, dass i die Landschaft neu gsehne, dank ere Sprooch, wo mer jo sälber jede Tag bruuche und nie dra dänke, wie schön si, gopeloni, si cha ...
Ond de het er zitiert:
Lauf und hau en Stäcke ab;
Hänk de Sack an Rugge.
Us dr Stadt de Bärge zue!
Das vertrybter dr d Mugge.